اثرات ضدمیکروبی ۱۴ نمونه گیاهی شهرستان دشتی در استان بوشهر

زمینه: گیاهان دارویی که در درمان بیماری ها استفاده می شود دارای عوارض جانبی بسیار کمتری در مقایسه با داروهای صناعی است. استفاده بی رویه از داروهای ضدمیکروبی صناعی باعث افزایش مقاومت های میکروبی در چندین سوش میکروبی شده است. مواد و روش ها: در این بررسی، اثرات ضد میکروبی عصاره های متانولی 14 نمونه گیاهی بر روی سوش های میکروبی استاندارد بررسی شد. گونه های گیاهی از منطقه دشتی استان بوشهر جمع آوری شده است. عصاره نمونه های گیاهی خشک شده را با استفاده از محلول متانول/dmso به غلظت های 25/0، 5/0، 1، 2، 4 درصد رسانیده، و اثرات ضدمیکروبی آنها به روش سیلندر پلیت و برحسب قطر هاله عدم رشد مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بیشترین اثر بر روی اشرشیاکلی مربوط به گیاه قمیش و کمترین اثر مربوط به گیاه خرگ بود. بیشترین اثر بر روی استافیلوکوکوس آرئوس مربوط به برگ حنا و خرگ و کمترین اثر مربوط به عصاره کروج بود. بیشترین اثر بر روی میکروکوکوس لوتئوس مربوط به برگ نخل و کمترین اثر مربوط به عصاره ورثی بود. بیشترین اثر بر روی کلبسیلاپنومونیه مربوط به عصاره کروج و کمترین اثر مربوط به عصاره ورثی بود. بیشترین اثر بر روی پسودوموناس آیروژینوزا مربوط به عصاره قمیش بود. بیشترین اثر بر روی باسیلوس سوبتیلیس مربوط به گزپرگل و انزروت بود. نتیجه گیری: عصاره متانولی قمیش در غلظت 4 درصد اثرات ضدمیکروبی مشابهی با اثرات آنتی بیوتیک های سفالوتین (30 میلی گرم)، آمیکاسین (30 میلی گرم) و پیپراسلین (30 میلی گرم) بر روی اشرشیاکلی و پسودوموناس آیروژینوزا نشان دادند. عصاره متانولی حنا در غلظت 4 درصد اثرات ضدمیکروبی مشابهی با اثرات آنتی بیوتیک های آمیکاسین (30 میلی گرم) و کلرامفنیکل (30 میلی گرم) بر روی کلبسیلاپنومونیه نشان دادند.